Berichten

Kraka e Sewa: Er zijn weining plaatsen waar de muziek zo goed werkt als middel

Het is 10:15 op donderdagochtend 9 mei. Ik ben onderweg naar Kraka e Sewa, een huis voor dementerende ouderen van Surinaamse afkomst of die de Surinaamse leefcultuur omarmen.

Hier wordt het altijd op prijs gesteld als ik gewoon lekker mijn eigen ding doe, namelijk de R&B, Soul en Jazz van mijn roots spelen. Ik heb er zin in. Er zijn weining plaatsen waar de muziek zo goed werkt als middel om met elkaar te communiceren op het meest pure niveau. Alleen muziek kan dit naar mijn mening en ervaring. Er zijn geen woorden voor nodig. Iedereen is opeens volkomen gelijk en communiceert zonder hindernissen. Een beweging van een oog, mond, hand, been spreekt hier net zo luid als de meest krachtige woorden.

Opeens realizeer ik me wel dat ik vandaag eigenlijk de helft van mijn repertoire moet vervangen door iets anders. Tenzij het wordt aangevraagd natuurlijk, daar doe ik niet moeilijk over. Maar ik besef dat ik de helft van de prachtige nummers die ik zo graag speel eigenlijk nooit meer wil spelen. Dat voelt gek want ik speel ze al mijn hele leven, heb ze al zo vaak gespeeld op fijne jamsessies diep in de nacht. En bovendien functioneren ze zo ongeveer voor driekwart van de soundtrack van mijn jeugd. Maar alles zal wel wennen en het leven verandert constant. Maar de artiest van de grootste dansplaat ooit en die op z’n zesde al meer de blues zong dan iedereen bij elkaar laat ik voor wat het is. Rock With You, Beat It, I Want You Back, Thriller, I’ll Be There, Billy Jean zullen bij voorkeur nooit meer klinken uit mijn piano.

Het is leuk dat ik voor senioren van nu gewoon de muziek uit mijn jeugd kan spelen. De senioren van nu zijn eigenlijk ook mijn generatie. Echter de grote mensen uit de tijd toen ik kind was. Daar hoef ik niet met stoffige muziek mee aan te komen. Veel liever klinken Prince, B.B King, Ray Charles, Chuck Berry en Bob Marley hier in de huiskamer.